De last van dragen, van stof en gewicht zijn weggevallen. De achtergebleven gaatjes zijn kleine ruimtetjes geworden waar de lucht vrij in en uit kan.
De veren die ik vond in mijn vrije tijd maakten mij blij als een kind. De ene nog mooier dan de andere.
Toen begon 't geprekje tussen al die gaatjes en al die veertjes, en voor ik t wist leek dit geraamte op ´witte veder'. En ineens was deze naakte stoel een nieuwe gedaante, getooid met wijsheid en inspiratie.