Als ik een stoel moet slopen, dwz de oude stof eraf halen, dan denk ik, 'daar ga je' , zijn of haar jas gaat uit.
Zo gaat de mijne soms ook uit, niet letterlijk, ook niet eens zoals na ziekte, maar innerlijk.
Dan schrijf ik soms met de sloophamer in de hand (met een klap komt het eruit) een tekst waardoor ik begrijp dat het tijd is.
Om de jas uit te doen.
Knopen
Je bent alleen, steen, punt, één toon in een lied.
Ontbreekt een gat dan knopt het niet.
Ontsluit de grenzen. de overgangen naar een nieuw gebied.
Het einde van de naad:
lieve laatste herinnering aan een dierbaar gewaad.
De draden in mijn hand liggen los gegaan.
In de zomen maakt een schip ruim baan, vaar wel..het anker is gelicht,
de tros blijft achter op de kade in hervonden evenwicht.
Zo gaat de mijne soms ook uit, niet letterlijk, ook niet eens zoals na ziekte, maar innerlijk.
Dan schrijf ik soms met de sloophamer in de hand (met een klap komt het eruit) een tekst waardoor ik begrijp dat het tijd is.
Om de jas uit te doen.
Knopen
Je bent alleen, steen, punt, één toon in een lied.
Ontbreekt een gat dan knopt het niet.
Ontsluit de grenzen. de overgangen naar een nieuw gebied.
Het einde van de naad:
lieve laatste herinnering aan een dierbaar gewaad.
De draden in mijn hand liggen los gegaan.
In de zomen maakt een schip ruim baan, vaar wel..het anker is gelicht,
de tros blijft achter op de kade in hervonden evenwicht.